هو الله- ای سرمست پيمانه پيمان نوع انسان ...

لوح رقم (89) – من آثار حضرت عبدالبهاء – مکاتیب عبد البهاء، جلد 5، صفحه 86

هو الله

ای سرمست پیمانه پیمان نوع انسان در این جهان کلا و طرا بادیه پیمایند و بی‌بن و بی‌بنیان زیرا بنیاد هستی در این خاکدان بر نیستی و پستی نهاده چگونه قرار یابد و استقرار جوید در قرآن علی شفا جرف هار ‌می‌فرماید چگونه این بنیان را بنیادی ماند هیهات هیهات و تبنون بکل ریع آیة تعبثون و تتخذونها مصانع لعلکم تخلدون یعنی بر هر بلندی بنیانی بلند ‌می‌نمائید و از برای خود کوشک و مینوئی قرار دهید که شاید پاینده بمانید ملاحظه فرما که مینو و ایوان پیشینیان چگونه ویران گردید و مانند سراب بیابان مفقود و معدوم و پنهان شد پس باید بنیاد را بر صخره گذارد و اساس را محکم کرد تا بنیان بپایان باقی و برقرار گردد و این واضح و آشکار است که این جهان بنگاه دیوانست و اساسش بغایت سست البته اهل دانش و هوش دل بآب و گل ندهند بلکه تأسیس قصر مشید کنند و رجل رشید جویند و برکن شدید پناه برند آن یار مهربان باید چنان شعله‌ئی زند که حرارتش آنصفحات را جبال فاران کند و فوران آتش عشق بعنان آسمان رسد

الهی و رجائی اید عبدک هذا و شیده حتی یقوم علی تبلیغ امرک و اعلآء ذکرک و ایقاد نار محبتک و نشر انفاس طیب معرفتک فی تلک الجهات الشاسعة الأرجآء رب رب نحن ضعفآء و انت القوی المتین و نحن فقرآء و انت الکنز العظیم و نحن اذلآء و انت العزیز القدیر ایدنا علی خدمتک و وفقنا علی عبودیتک و اجعلنا من عبادک الصالحین و اوقد فی افئدتنا نیران الوجد و الأشواق فی سبیل نیر الآفاق شوقا الیک و توقا الی باب احدیتک انک انت الکریم العزیز الوهاب (ع ع)