هو الأبهی- ای سرمست باده موهبت رحمانی شکر کن ...

عبدالبهآء عباس
اصلی فارسی

لوح رقم (140) – من آثار حضرت عبدالبهاء – مکاتیب عبد البهاء، جلد 5، صفحه 149

هو الأبهی

ای سرمست باده موهبت رحمانی شکر کن حی قیوم را که بصراط مستقیم سالکی و بر منهج قویم ناهج در ظل سدره ربانیه ساکنی و در سایه جناح عنقاء بیرق احدیت آرمیده‌ئی منظور نظر الطافی و مشمول لحاظ عنایت خفی الألطاف بر عهد و میثاق نیر آفاق ثابت و راسخی و بر پیمان و ایمان حضرت یزدان متشبث و متوسل این تأیید ملکوت ابهی است و این توفیق از افق اعلی پس بشکرانه این موهبت عظمی و این منحه کبری بر خدمت امر الله چنان قیام فرما که عقول و انظار حیران ماند و تحسین از ملکوت ذو الجلال رسد و ندای طوبی لک یا عبدی از افق تقدیس بگوش هوش واصل گردد و احسنت احسنت یا من اخلص وجهه لی از هاتف غیب رسد عند ذلک تنطق السنة المقربین بالثناء علیک و تهتف افواه المخلصین بالدعاء و البهاء علیک و علی الذین انجذبوا بنفحات الله (ع ع)

منابع
محتویات