هو الابهی- ای مدهوش صهبای الهی و پر جوش در اتش محبت ربانی ...

لوح رقم (53) – من آثار حضرت عبدالبهاء – مکاتیب عبد البهاء، جلد 6، صفحه 44

هو الابهی

ای مدهوش صهبای الهی و پر جوش در اتش محبت ربانی در شب و روز انی نمیگذرد مگر انكه در خاطر مشتاقان گذری و بیاد یاران ائی با وجود این چگونه گمان كنی كه محرومی و مهجور و منسی و متروك و حال انكه مخصوص انجناب ورقه‌ئی ارسال شد همچو مدان كه انی فراموش شوی و یا دقیقه‌ئی از فكر بروی همیشه مذكور بوده و هستی و در مجامع قلوب حاضر و موجود بوده و خواهی بود این روابط معنویه حبل متین الهیست وهن و فتور و سستی و قصوری در ان ممكن نه بیقین مبین بدان كه احبای با وفای حق در این محضر ذكرشان چون شمع ساطعست و یادشان چون شمس لامع از فضل اعظم جمال قدم امیدواریم كه روابط قلبیه ایشان یوما فیوما شدیدتر گردد و انجذابات روحیه‌شان عظیمتر شود از مواهب این قرن مبارك مطلع عنایات حضرت احدیت گردند و از الطاف عظیمه ایام مشرق كواكب افق رحمانیت شوند كور عظیم است و صاحب كور جمال مبین سمایش شریعت تقدیس است و فائض بر مزرعه هر عزیز و خسیس و شمسش حقیقت ذات الوهیت است كه جمیع مظاهرش در سائر اكوار بمقام عبودیت بودند ارضش ارض حقائق كلیه مستفیضه از اشعه ساطعه از نیر اعظم است و بحرش محیط اكبر است حدائقش جنان فردوس است و شقائقش معطر بنفحات قدس چشمه‌اش عین تسنیم است و كوثرش ماء معین فیه شفاء للشاربین اثمارش ما لا رئت عین و لا سمعت اذن و لا خطر علی قلب بشر و نغماتش الحان طیور بقاست و اصواتش ترنمات حمامه وفا نغمه‌‌اش حقائق و معانیست و رنه‌اش بدایع ایات رحمانی بحرش عذب فرات است نهرش زلال اب حیات قطره‌اش چون دریا در جوش و خروشست و ذره‌‌‌ا‌ش چون افتاب مشهور و معروف مقصد از این اذكار انكه ما منتظریم كه انشاء الله مؤید بخدمت امر الله گردی و موفق بر اعلاء كلمة الله در اینصورت چگونه فراموش شوی استغفر الله عن ذلك مطمئن بعنایت باش و البهاء علیك (ع ع)