هو الله- ای یاران عبدالبهاء مرا مقصد چنان بود كه ...

لوح رقم (190) – من آثار حضرت عبدالبهاء – مکاتیب عبد البهاء، جلد 6، صفحه 183

هو الله

ای یاران عبدالبهاء مرا مقصد چنان بود كه بهر یك از شما نامۀ مفصل نگارم و باین نیت مباشرت نمودم چون نامه‌های چند نگاشتم بغتة موانعی حاصل شد و كارهای لازم دست داد لهذا مجبورا نامه‌‌‌ئی مجتمعا بكل نگاشتم و عذر مقبول داشتم اما مقصد ذكر یارانست و یاد دوستان چه جمعا و چه منفردا الحمد لله عبدالبهاء هر یك از یاران را مونس و مهربانست و شب و روز بتضرع و زاری طلب عون و یاری نماید و موهبت و عنایت طلبد ای دوستان حقیقی شمس حقیقت پرتو عنایتش بر سرهاست و ان پرتو بر سرها افسرها اصل نامۀ اینست و مضمون لوح محفوظ چنین و از این فیوضات دلها خلد برین و عالم جانها اوج علیین پس ای یاران جهان خاك را فراموش كنید و بعالم پاك توجه نمائید تا فیوضات جمال ابهی را مانند باران نیسان مشاهده كنید كه الحمد لله مزرعه قلوب را سیراب نموده و گلهای حقائق و معانی روئیده این فیض جلیل اعظم دلیل بر سنوحات رحمانیه است و احساسات روحانیه و انبعاثات وجدانیه و صفات سبحانیه و اعمال و افعال بموجب تعالیم الهیه و علیكم التحیة و الثناء (ع ع)