ای امة الله الناطقه جوهر محامد و نعوت و ستایش بهر این عبد بیان عبودیت بآستان مقدس است اگر عبدالبها را عبودیت محضه چنانکه باید و شاید حاصل گردد این تاج مباهاتست و اعظم آیات و ارفع رایات و سفینه نجات پس اگر قریحه الهام صریحه داری و طبع روانی نطق را باین حقائق و معانی بگشا و داد سخن ده من بنده بهاء هستم و تو کنیز بها من تو را بانتساب بآن آستان بستایم و تو مرا بعبودیت آن عتبه ستایش نما تا جان تو و من هر دو خوش شود و مانند گلشن الهی لطافت و طراوت بیفزاید و علیک التحیة و الثنآء (ع ع)