ای دو کنیز عزیز الهی جناب آقا میرزا حبیب الله در نامه خویش نام شما برده و خواهش نگارش نامه کرده چون ایشان صادق در قولند لهذا عبدالبهآء بتحریر این ورقه پرداخته تا ذکری از شما نماید که سبب علو درجات و سمو مقاصد و انجذاب قلب و بشارت روح و فرح فؤاد گردد در این دور بدیع اماء رحمن باید هر دم هزار شکرانه نمایند که ید عنایت نساء را از حضیض ذلت نجات داده و باوج عزت رجال رسانده ملاحظه نمائید که چه موهبتی است زیرا حزب نساء بدرجهئی در شرق ساقط بودند که در لسان عربی چون ذکرشانرا میخواستند اجلک الله نسوان میگفتند نظیر آن اجلک الله حمار میگفتند و در لسان ترکی حاشا حضور دن قاری در و در لسان فارسی در ذکر زن بلا نسبت میگفتند و تعبیر بضعیفه مینمودند حال الحمد لله در ظل عنایت مبارک نساء در نهایت احترامند پس ای دو کنیز عزیز الهی در مجامع نساء آهنگ شکرانهئی بملکوت ابهی بلند کنید که ذلیلان را عزیز فرمود و بیچارگان را عنایتی بیمنتهی مبذول داشت و علیکما البهآء الابهی (ع ع)