ای ورقۀ مطرزه صد هزار امآء که سالهای بیشمار بانواع مشقات عبادات قیام نمودند و بدرگاه احدیت عجز و نیاز آوردند و گریه و زاری فرمودند که بآنی از این ایام فائز شوند و لمعه نوری از شعله طور مشاهده نمایند عاقبت در صحرای حرمان جان دادند و در قربانگاه عشق بحسرت تمام فدا شدند و تو زحمتی نکشیده و مشقتی تحمل ننموده و تعب عبادتی ندیده محض فضل و جود باین احسان مالک غیب و شهود رسیدی و ایام الله را ادراک نمودی و برحمت و عنایت بیمنتهی رسیدی و البهآء علیک (ع ع)