لوح رقم (234) – من آثار حضرت عبدالبهاء – مکاتیب عبد البهاء، جلد 7، صفحه 182
هو الله
ای ورقۀ منجذبه گمان منما که فراموش گردی همیشه در نظری از الطاف حضرت مقصود چنین مرجو و مأمول که دائما در نهایت فرح و سرور باشی و محظوظ و مشعوف مانی و مشغوف و مجذوب ایام بگذرانی و مورد الطاف بیپایان شوی و علیک التحیة و الثنآء (ع ع)