ای آیت باهره محبت الله در این کور اعظم که آفتاب فلک قدم افق عالم را روشن فرمود جمعی پریشان در ظل سدره انسان از اثر تربیتش جمع و حشر شدند و بانواع الطاف و اعطاف و احسان و فیوضات پرورش یافتهاند و مظهر توجهات رحمانیه و مطلع انوار موهبت الهیه شدند که در این یوم که یوم غیبت است و آن آن حسرت و فرقت پر حرقت بر اعلاء کلمة الله قیام نمایند و سیف لسان و تیغ بیان از غلاف و نیام دهان برون کشند و بترویج و نشر نفحات رحمن مشغول گردند و بفیض شامل و خلاق الهیه جهانرا زنده کنند و بنفحات قدس مشام روحانیانرا مطیب نمایند و البهآء علیک (ع ع)