ای ناظر بافق اعلی راه رضا پیما و بفضای جانفزای ملکوت ابهی روی نما و باده پیمان به پیما نفحه قدس از کوی دوست بگیر و منجذب روی یار مهربان شو تا آشفته آن موی مشگبار گردی و خوی عاشقان بیقرار جوئی و در کوی جانان مقر گزینی مرغ گلستان حقیقت شوی و مانند بلبل در گلشن معنوی گلبانگ الهی بلند کنی و علیک التحیة و الثنآء (ع ع)