هو الأبهی- ای ناظر بملکوت ابهی آنچه مرقوم شده بود...

لوح رقم (235) – من آثار حضرت عبدالبهاء – مکاتیب عبد البهاء، جلد 8، صفحه 162

هو الابهی

ای ناظر بملکوت ابهی آنچه مرقوم شده بود مشهود گشت هرچه مسطور بود معلوم گردید حمد خدا را که آن جواهر انسانی و لئآلی صدف رحمت ربانی از فیض نامتناهی الهی و باران نیسان رحمانی بلطافت روحانی در بین ملأ امکان ظاهر شدند این جود مبین رب کریم است و این فیض قدیم سلطان عظیمست این موهبت یوم حشر اکبر است و این نعمت عظمای فردوس اعظم که در این کور جمال قدم روحی لأحبائه الفدا نفوسی از رقد هوی مبعوث شدند و در صقع هدی محشور که مظاهر الطاف گشتند و معادن احسان شدند لکن این مواهب و رغائب هنوز چون تخم پاک در کمون خاک مستور و محفوظ و عنقریب مشهود و معروف گردد و چون انوار ساطعه و نجوم لامعه معلوم و مشهور شود و البهآء علی اهل البهآء من هذا الفضل العظیم دفتری که ارسال نموده بودید نسخه صحیحش ارسال شد (ع ع)