ای یاران و دوستان من در ایام رضوان جشنی بر پا نمودید و بزمی آراستید که آهنگ بدیعش بملأ اعلی رسید و ترانه عاشقانهاش بعالم بالا پیوست و سبب سرور و فرح روحانیان شد در این جهان فانی عاقبت هر باده صافی درد است و نهایت هر درمانی درد راحت وجدانی نه و مسرت دل و جانی نیست سراب اوهام است و آلام پی در پی در جمیع ایام بزمش رزم است جشنش ماتم شهدش زهر است لطفش قهر اما بزم روحانیان بهشت برین است و جشن ربانیان تجلی نور مبین حمد کنید خدا را که چنین محفلی آراستید و عیش و عشرتی خواستید و منجذب عالم بالاستید و از فضل و موهبت یزدان هر یک دریاستید در هر دم شکری نمائید و ذکری فرمائید و با چنگ و چغانه نغمه و آهنگی بلند نمائید تا جهانرا باهتزاز آرید و نفوس را همدم و همراز ملأ اعلی نمائید و علیکم البهآء الابهی (ع ع)