هو الله- رب رب ان هؤ لآء عباد مکرمون...
لوح رقم (300) – من آثار حضرت عبدالبهاء – مکاتیب عبد البهاء، جلد 8، صفحه 211
هو الله
رب رب ان هؤلآء عباد مکرمون مخلصون لک فی جمیع الشؤون قد ثبتت اقدامهم و استضآئت قلوبهم و تهللت وجوههم و طابت نفوسهم و ارتفعت رؤوسهم فی یوم اشتدت زوابع الامتحان و صواعق الافتتان فاستحقوا الطافک و فضلک و احسانک رب رب ایدهم بملآئکة السمآء و شدید القوی و خصصهم بتتابع الآلآء و ترادف النعمآء حتی یقتدروا علی القیام بثبوت یتزلزل به ارکان الانام و یرتعد به فرائص العوام انک انت القوی المقتدر العزیز العلام
ای یاران مهربان در یوم امتحان علم ثبوت مرتفع نمودید و در نار افتتان مانند خلیل الرحمن رخ برافروختید و شدت آتش ظلم را بردا و سلام یافتید اینست موهبت کبری اینست سلطنت عظمی اینست منقبت اصفیا از خدا خواهم که نفحاتی از حدیقه قدس بمرور آید که احزان یاران مبدل بسرور و انس گردد ان ربی علی ذلک لمقتدر قدیر
ای یاران مهربان در ایام زمستان هر چند برف و باران و زمهریر شدید مستولی گردد صواعق است و شدائد و زوابعست و عواصف ولی این صدمه زمهریر را بهاری لطیف در عقب و این شدت سرما را موسمی در نهایت اعتدال در پی اگر طوفان شتا نبود گل و ریاحین ربیع عرض جمال نمینمود و اگر اریاح عقیم در فصل سقیم بمرور نیامده بود نسیم جانپرور بهار مشامها را مشکبار نمیفرمود پس بدانید که این طوفان امتحانرا زمانی در پی که رویها مانند شکوفه در نهایت طراوت و لطافت جلوه نماید مطمئن بفضل حضرت مقصود گردید و مؤید و منصور شوید ان ربکم لیؤیدکم بجنود لم تروها و ینصرکم بتأیید من ملکوت الابهی و علیکم التحیة و الثنآء (ع ع)