هو الله- روحانیا نورانیا ربانیا مدتیست...
لوح رقم (301) – من آثار حضرت عبدالبهاء – مکاتیب عبد البهاء، جلد 8، صفحه 213
هو الله
روحانیا نورانیا ربانیا مدتیست که تحریری از آنشخص خطیر مشتاقان را تسریر ننمود و کوکب بیان و تبیان از سمت درخش ندرخشید هر چند از سایر یاران نامه و پیام رسید ولی از آنحضرت نامه‌ئی ملاحظه نگردید انسان چون از دیدار مهجور ماند آرزوی گفتار کند و اطلاع اسرار خواهد و این بنگارش نامه منوط و مشروط است اگر چه الطاف نیر آفاق قلوب مشتاق را چنان ارتباط داده که فراقی در میان نیست بلکه کل در سایه یک خیمه‌ایم و تشنگان یک چشمه هر چند متفرقیم ولی در یک بحر مستغرق لهذا زبان ساکت و صامت ولی دلها در گفتگوی روحانی مداوم بصیرت در مشاهده و شهود ولی بصر در جستجو با وجود این گوش سر را نیز نصیبی باید و دیده و بصر را نیز بهره‌ئی شاید لهذا مکاتبه باید مستمر باشد و اساس مخابره ثابت و مستقیم شاید شاعر عرب متضرعا الی الله گفته و من علی سمعی بلن ان منعت ان اراک و فیه لمن کان قبلی لذة یعنی گوش مرا بخطاب خویش ولو کلمه لن ترانی باشد منت بگذار و مشرف فرما زیرا حضرت موسی علیه السلام پیش من از این کلمه متلذذ شد یعنی نفس خطاب پر حلاوتست و لذت بسمع میدهد و لو کلمه لن ترانی باشد باری ما همواره بذکر یاران شادمانیم و بیادشان مانند بحر در هیجان شب و روز عجز و زاری نمائیم و جزع و بیقراری کنیم یارانرا عون و صون از حافظ حقیقی طلبیم چندیست که از جناب آقا محمد رضا نامه‌ئی نرسید پیام مشتاقان بایشان برسان تا منجذب القلب مستبشرالروح یاد آوارگان نماید و بذکر دوستان پردازد از قرار معلوم در آن سامان اقلیم خراسان ندا بلند است و قوه انجذاب مغناطیس قلوب هر هوشمند آهنگ ملکوت ابهی جهانرا بحرکت آورده شرق و غربرا روح جدید بخشیده و از هر طرف آوازه جهانگیر است وصیت امر الله منبسط در بسیط زمین افسوس که اهل ایران اکثر محروم از این فضل بی‌پایان در انجیل میفرماید از اطراف جهان گروه گروه آیند و در ملکوت داخل شوند و ابنآء ملکوت خارج میشوند حقیقة طرفه حکایتی و غریب واقعه‌ئی ایران که منبت شجرهء مبارکه است بسیار نفوس از ظل شجره هنوز گریزان ولی اهالی اقالیم سائره در نهایت شور و وله و انجذاب ان هذا لشیء عجاب باری مقصود اینست که در الواح مبارکه نازل از ارض خاء اعلآء کلمة الله گردد و نشر نفحات الله شود و نفوس در ظل شجره مبارکه استقرار یابند این بشارات سبب است که همواره منتظر آنیم که شمس حقیقت پرتو شدید بر آن اقلیم زند که در جمیع انحاء ارض خاء ندا بلند گردد و اقلیم معرض نور مبین شود و این موهبت بشدت اشتعال قلوب و انشراح نفوس و انجذاب ارواح جلوه نماید لهذا امید چنانست که آنحضرت بیش از کل در انتشار آثار و ظهور اسرار جهد بلیغ و سعی منیع فرمایند زیرا آن مقرب درگاه کبریا از بدو جوانی در ظل الطاف حضرت سبحانی مانند نهال تازه برشحات سحاب رحمانیت نشو و نما نموده و شجره‌ئی بارور گردیده حال وقت ظهور ثمر است جمیع یاران الهی را تحیت ابدع ابهی از قبل عبدالبهآء ابلاغ دارید و علیک البهآء الابهی (ع ع)