هو الله- یا ربی و یا الهی و یا نور الأنوار...

لوح رقم (302) – من آثار حضرت عبدالبهاء – مکاتیب عبد البهاء، جلد 8، صفحه 215

هو الله

یا ربی و یا الهی و یا نور الأنوار و مرکز الأسرار و جاذب قلوب الأبرار انی بقلب خافق و دمع هامع اتضرع الیک و اتبتل بین یدیک ان تنزل کل خیر علی عبدک المنجذب الی جمالک المنخفض الجناح لجلالک الذی آمن بک و بآیاتک و سمع کلماتک و حی بنفحاتک و اهتز من نسائم ریاضک و شاهد انوارک و اطلع باسرارک و لبی لندآئک عندما ارتفع من سمآئک و استقام علی حبک و ثبت علی امرک و نطق بثنائک و سلک علی الصراط السوی منجذبا الیک و محدثا بنعمتک و داعیا الیک و منادیا باسمک رب احفظه من کل السهام و صنه من نبال الآلام و ادخله فی کهف الأمان و اخلده فی فردوس السلام و ایده بجنود الالهام و اشرح صدره بالفیض و الأنعام و ظلل علی تلک العائله بسدرتک الرحمانیه و اشملهم الطافک الربانیه و احفظهم فی صون حمایتک و احرسهم بعین رعایتک و ادخلهم فی حصن عونک و کلائتک انک انت السبوح القدوس الملک المهیمن القیوم

ای یار دیرین عبدالبهآء دائما در خاطری و لسان و جنان بیادت مشغول و بذکر اسمت مألوف زیرا دوست قدیمی و در عراق همدم و ندیم آن ایام در ظل حضرت احدیت در نهایت سرور همدم بودیم و هم آغوش و از باده الطاف جمال مبارک مست و مدهوش سرور آن ایام و حظوظ آن اوقات و رفقای آنوقت هرگز از خاطر نروند بلکه دمبدم عزیزتر و خوشتر و شیرین‌تر گردند جمیع آن عائله را از قبل این آواره تحیت ابدع ابهی ابلاغ دار و علیک البهآء الابهی (ع ع)