ای ورقهٴ شجرهٴ تقدیس سلیل جلیل مانندِ طیور قدس اوج اعلی گرفت و بفردوس ابهی پرواز نمود در شجره طوبی آشیانه نمود و بفنون الحان بر افنان سدرهٴ منتهٰی نغمه و ترانه آغاز نمود و بگلبانک سرور و حبور در حدیقهٴ ربّ غفور نغمهای ساز کرد که ملأ اعلی را در ملکوت ابهی بوجد و طرب آورد لهذا محزون مباش دلخون مگرد افسرده منشین پژمرده مباش راضی بقضا شو کأس صفا نوش نفس مطمئنّه گرد تا امة البهاء الورقة المطمئنّة الرّاضیته بالقضا گردد و علیک التّحیة و الثناء ع ع