ای شعله محبّت اللّه آنچه مرقوم نموده بودی سبب سرور…

١٥٥

ای شعله محبّت اللّه آنچه مرقوم نموده بودی سبب سرور گرديد زيرا آن مکتوب مانند گلشنی بود که گلهای معانيش بوی خوش محبّت اللّه بمشام مبذول ميداشت و همچنين جواب نامه‌های من مانند باران و شبنم آن رياحين معانيرا که در حديقه قلب شکفته طراوت و لطافت زائد الوصف مبذول خواهد داشت.

از امتحانات وارده نگاشته بوديد امتحان از برای صادقان موهبت حضرت يزدانست زيرا شخص شجاع بميدان امتحان حرب شديد بنهايت سرور و شادمانی بشتابد ولی جبان بترسد و بلرزد و بجزع و فزع افتد و همچنين تلميذ ماهر دروس و علوم خويش را بنهايت مهارت تتبّع و حفظ نمايد و در روز امتحان در حضور استادان در نهايت شادمانی جلوه نمايد و همچنين ذهب خالص در آتش امتحان با روی شکفته جلوه نمايد.

پس واضح شد که امتحان از برای نفوس مقدّسه موهبت حضرت يزدانست امّا از برای نفوس ضعيفه بلای ناگهان .

اين امتحان همانست که مرقوم نموديد زنگ انانيّت را از آئينه دل زائل نمايد تا آفتاب حقيقت در آن بدرخشد زيرا هيچ حجابی اعظم از انانيّت نيست و هر چند آنحجاب رقيق باشد عاقبت انسانرا بکلّی محتجب و از فيض ابدی بی نصيب نمايد.

ای امة اللّه المنجذبه چون عباد و اماء رحمن بخاطر من گذرند احساس حرارت محبّت اللّه نمايم و دعا کنم که حضرت کبريا آن نفوس مبارکه را بجنود لم يروها مؤيّد فرمايد الحمد للّه که نبوّت جميع انبيا در عصر مقدّس مبارک يوم عظيم ظاهر و باهر شد.

ای امة اللّه المنجذبه قربيّت فی الحقيقه بروحست نه بجسم و امداد و استعداد روحانيست نه جسمانی با وجود اين چنين اميد است که از هر جهت قربيّت حاصل گردد مطمئن باش که فيوضات الهيّه نفوس مقدّسه را چنان احاطه نمايد که پرتو شمس ماه و ستاره را.

ياران الهی و اماء رحمن را يکيک از قبل عبدالبهآء بنفحات قدس مشام معطّر نما و جميع را بر نشر نفحات اللّه تشويق و تحريص کن *