ای کنيز عزيز الهی هر چند مصيبت فرزند فی الحقيقه بسيار…
١٧١
ای کنيز عزيز الهی هر چند مصيبت فرزند فی الحقيقه بسيار جگر سوز است و فوق طاقت بشر ولکن انسان آگاه و بينا يقين ميداند که فرزند از دست نرفته است بلکه از اينجهان بجهان ديگر شتافته و در جهان الهی او را خواهد يافت و آن وصلت ابديست امّا در اينجهان لابدّ برفراق و شدّة احتراق.
الحمد للّه تو مؤمنی و توجّه بملکوت ابدی داری و بجهان آسمانی معتقدی لهذا محزون مباش دلخون منشين ناله مکن فرياد و فغان منما زيرا اضطراب و بيقراری سبب تأثّر روح او در جهان الهيست.
آن طفل عزيز از جهان پنهان بتو خطاب مينمايد که ای مادرمهرپرور شکر خدا را که از آن قفس تنگ و تاريک رهائی يافتم و چون مرغان چمن بجهان الهی پرواز نمودم جهانی وسيع و نورانی و همواره سرور و شادمانی پس ای مادر نوحه منما و ناله مکن از گمگشتگان نيستم محو وفانی نشدم قالب جسمانی بگذاشتم و دراينجهان روحانی عَلَم افراختم بعد از اين فرقت وصلت اندر وصلت است مرا در آسمان ايزدی غرق انوار خواهی يافت *