١٤- ای احبّای الهی

ای احبّای الهی، در اين کور رحمانی که قطرات بفضل الهی موج دريا يافته و ذرّات باوج عزّت شتافته، طيور ضعيفه از حضيض هوان بسماء رحمن عروج نمودند و نفوس عاجزه در ظلّ کلمه بقوّت مؤيّده ظاهر شدند اطفال در مراتب عرفان در صدر جلال نشستند و علمای مشاهير از عدم توفيق و نخوت بشريّه در محافل تبيان بصفّ نعال رسيدند. اين عظيم جمال قديمست که بيچارگان را در ظلّ الطاف پناه عنايت فرمود و مأيوسان را در ساحت احسان راه داد. پس لسان ناطق را بشکرانه الطاف حضرت خالق بگشائيد و بگوئيد پروردگارا ستايش ترا سزاست که اين بيکسانرا بخيام عنايتت راه دادی و اين فقيرانرا بکنز غنايت دلالت فرمودی و اين ذليلانرا بعزّت قديمه هدايت کردی حمد ترا شکر ترا ای پروردگار