١٦- ای پروردگار مهربان

ای پروردگار مهربان، اين عاشقان آواره کوی تو آشفته موی تو دلداده خوی تو پوينده سوی تو جوينده روی تو لب تشنه جوی تو و شب و روز در جستجوی تو. نظر عنايتی فرما عاطفتی کن موهبتی بده نعمتی مبذول دار تا از حسرت فراق بياسايند و بحلقه وصال در آيند آواره‌اند سر و سامان يابند بيچاره‌اند آسايش جان يابند دردمندند درمان جويند آزرده‌اند شادمان گردند همدم آه و فغانند بروح و ريحان رسند انيس ناله و آهند ببارگاه رسند. الها تو آگاهی که پناهی ندارند و در هر شام و صبحگاهی بگريند و بزارند و فضل و موهبت تو خواهند.

خدايا مهربانا رحيما کريما آنچه شايان موهبت است رايگان فرما و هر چه مقتضای رحمتست ارزان کن نسيم جانبخش بوزان و نفحه مشک اذفری بفرست تا دماغ مشتاقان باغ جنان گردد و مشام آزادگان پر گل و ريحان شود قوّتی بده که بخدمت پردازند قدرتی عطا کن که از عهده شکر آن بدرآيند و فرياد برآرند طوبی لنا بشری لنا و فرحاً لنا و طرباً لنا و طوعاً لنا و فوزاً لنا من هذه المواهب الّتی اشرقت بها الآفاق و تلئلئت باشدّ اشراق و جمعتنا علی الوفاق و ازالت عن اهل الارض النّفاق و اسال السّيول من الآماق حبّاً و شغفاً بجمال تجلّی فی يوم التّلاق. ربّ ادر عليهم کأساً دهاقاً و رنّحهم بصهباء الفضل و العطاء عهداً و ميثاقاً انّک انت القويّ المتين لا اله الّا انت الغفور الرّعوف العليّ العظيم