٥٣ - ای ياران حقيقی

ای ياران حقيقی، چه نويسم که قلب در نهايت انجذابست و روح در غايت اشتياق آتشی از محبّت اللّه در دل افروخته و شمعی در زجاجه قلب روشن گشته که چون ياد ياران خطور کند شعله‌اش جهانسوز گردد و زبانه‌اش عالم افروز. ملاحظه کنيد که در اين بساط چه قدر محترميد زيرا بند بندگی جمال قدم بگردن داريد و حلقه عبوديّت اسم اعظم در گوش. پس آنچه سزاوار اين عبوديّت و بندگيست مجری داريد تا رخ در ملکوت ابهی برافروزيد.