٦٠ - ای ياران روحانی و اماء رحمان

ای ياران روحانی و اماء رحمان، اين خاکدان فانی جغدان نادانرا سزاوار و اين گلخن ظلمانی طيور ترابی را لايق. بلبل معانی را آشيان گلشن الهی است و مرغان اوج عزّت را لانه و مکان ملکوت رحمانی. بيخردان چون نظر بآلايش اين عالم فانی نمايند گمان آسايش کنند و در آزمايش افتند منجذب ظلّ و سايه گردند و از ذی ظلّ غافل مانند زيرا جهان ناسوت ظلّ زائل ملکوتست و عالم ارضی اثری از عالم آسمانی. سبحان اللّه شيفته قطره گردند و از دريای محيط بی‌بهره شوند و مشتاق ذرّه گردند و از شمس حقيقت بی‌نصيب مانند دل بحيات دنيوی بندند و از زندگانی سرمدی بگذرند بآب و گل پردازند و از جهان جان و دل غافل مانند. وصايا و تعاليم الهيّه انسانرا از شئون فانيه بيزار کند و از جهان تاريک و تنگ فرار دهد و بعالم انوار رساند. ملاحظه در جميع طوائف و ملل و قبائل و دول نمائيد که کلّ مانند موران در تحت اطباق تراب لانه و آشيانه نمايند و آذوقه ئی اندوخته کنند بغتةً بارانی آيد و سيلی برخيزد و خانه و لانه و آشيانه و آذوقه جميع را از ميدان برد و محو و نابود کند. اينست مثل اهل دنيا چنانکه واضح و آشکار مشاهده مينمائيد. ملاحظه در ايران و مجلسيان نمائيد که در مدّتی قليله چه طوفانی و چه انقلابی ظاهر و عيان شد با وجود اين باز غافلان و جاهلان و بيخردان دل باين دنيا بندند و بفکر کم و بيش افتند از اقبال بوجد و طرب آيند و از ادبار محزون و دلخون شوند الا انّهم فی خسران مبين. پس عاشقان جمال رحمن و مشتاقان انوار طلعت يزدان را لايق و سزاوار چنانست که در جميع شئون از اين خلق ممتاز باشند و محرم راز و نياز گردند جميع کائنات را بظلّ خويش آرند در جهان ديگر پرواز کنند و در عالمی ديگر سير و تماشا نمايند آيات هدی گردند و رايات ملأ اعلی شوند مرغان چمنستان حقيقت گردند و در گلستان وحدانيّت و احديّت بابدع الحان بتسبيح و تقديس حيّ توانا پردازند.