٦٣- ای مستنير بنور هدی

ای مستنير بنور هدی، صد هزار عرفا و فضلا سالهای دراز رياضت کشيدند از هر مشقّت چشيدند و راه طلب پيمودند و در صحرای اشتياق ناله پرحسرت از دل و جان برآوردند و چون جمال جانان از افق امکان اشراق فرمود و در انجمن آفاق کشف نقاب نمود کلّ محتجب باوهام و افکار خويش شدند و از جمال معلوم محروم ماندند. يکی مدهوش جام پر دُرد حکمت اشراق شد و يکی سرگشتهٔ باديهٔ تصوّف و اوهام گرديد و يکی در عمق دريای فنون پرجنون مستغرق شد و يکی در مزابل اشراط و علامات گرفتار گشت مشهود و معلوم شد که جميع دعواها کذب بود و جميع اشتياقها تصوّر محض. تشنه چون سلسبيل الهی بيند صبر و تحمّل نتواند عاشق چون جمال معشوق يابد زمام از دست دهد. امّا تو شکر کن که در چنين عصری بيدار شدی و در چنين وقتی هوشيار جام الطاف از دست ساقی عنايت کشيدی و حلاوت ايقان بجمال رحمن چشيدی طوبی لک ثمّ طوبی لک.