٦٨ - ای عبد آستان بها

ای عبد آستان بها، حسن و قبح هر دو در عالم انسانی عَلَم افراخته و در ميدان امتحان جولانی ساخته نورانيّت حسن در جبين مبين ياران رحمانی جلوه نموده و ظلمانيّت قبح در وجه ظلمانی اهل غرور ظاهر و واضح گشته. اين وجه مطلع نور هدی است و آن وجه معرض ظلمت دهماء اين جبين نور مبين و آن عارض معرض عداوت و بغضاء و کين اين هيکل روح مجسّم و آن هيکل موت مشخّص چه قدر تفاوت در ميانست و چه قدر امتياز واضح و عيان. شکر کن خدا را که وجه نورانی يافتی و نضره رحمانی شناختی و بر پيمان الهی، ثابت و راسخ ماندی.