٧٣- ای ياران عبدالبهاء

ای ياران عبدالبهاء، هر چند مدّتيست که بواسطه قلم و مداد با شما گفتگوئی ننمودم ولی در عالم روح و فؤاد هميشه بياد ياران جمال ابهی مألوف بودم دمی فراموش ننمودم و نفسی نياسودم بلکه در نهايت تضرّع و ابتهال بودم که آن احبّای رحمانی و دوستان الهی از ملال جسمانی و روحانی در جميع شئون و احوال محفوظ و مصون باشند و موفّق بآن گردند که بگفتار و رفتار و کردار بر ابرار و اشرار هر دو ثابت و محقّق گردد که اين حزب مظلوم مفتون جمال ابهی هستند و منجذب نفحات قدس از افق اعلی زيرا اين بيان و تبيان و خلق و خوی و روش و سلوک و فضائل و کمالات از فيوضات نور قدم و اشراقات اسم اعظم است. مقصد آنست که حقيقت انسانيّه بايد مانند آئينه از شعاع آفتاب حقيقت روشن باشد و الّا سنگ سياهی و ظلمت اندر ظلمت است و شعاع شمس حقيقت عرفان است ايمانست ايقانست اطمينانست انجذاب است التهاب است و استمرار در نشر نفحات است.

ای ياران الهی ايّام بسرعت اتمام يابد مالک و مملوک گمنام گردد نه اثری نه ثمری نه برگی نه شکوفه ئی جميع مظهر هل اتی علی الانسان حين من الدّهر و لم يکن شيئاً مذکورا گردند مگر نفوسی که بکلّی از نفس و هوی بيزار شدند و مطلع انوار هدی گشتند مهبط اسرار شدند و سر حلقه ابرار گرديدند آنان مانند نجم زاهر از افق حقيقت تا ابد الآباد باهرند . پس بکوشيد تا از صهباء استقامت کبری بنوشيد و بنهايت قوّت در جميع موارد مقاومت اهل غفلت نمائيد و لو اجتمع عليکم من علی الارض کلّه لاتخافوا و لاتهنوا و اعتمدوا علی اتّحاد جنود من فی ملکوت اللّه .

راحت ايّامی چند نجوئيد در عاقبت نگريد ملاحظه نمائيد که نتائج محموده در اعمال و اطوار چه نفوسی موجود اين دقّت سبب عبرت شود و انسان بحقيقت پی برد. الهی الهی هؤلاء ارقّاء لک اذلّاء ببابک فقراء اليک ضعفاء بين يديک قدّر لهم کلّ خير و احفظهم عن کلّ ضير و اجعلهم حماة حصنک الحصين و رعاة اغنامک فی تلک الاقاليم و رماة ناقض عهدک بسهام سلطان مبين و برهان عظيم و اجعلهم سرجاً ساطعة بفيض النّور المبين حتّی يقوموا اشدّ القيام علی اعلاء کلمتک فی ذلک القطر السّحيق. ربّ ربّ هؤلاء طيور ضعاف اجعلهم نسوراً فی اوج الالطاف و صقور الفضل و الانصاف و احمهم من الاعتساف. انّک انت القويّ الوهّاب و انّک انت العزيز المهيمن المتعال.