۸۷ - ای مشتاق الطاف جمال رحمن

ای مشتاق الطاف جمال رحمن، آنچه مرقوم نموده بوديد ملاحظه گرديد و مطالعه شد. حمد خدا را که از کأس بخشايش سلطان آفرينش مست و مخموريد و از انوار ساطعه از شمس حقيقت مستضیء و مستنير در بحر عنايت مستغرقيد و در گلزار هدايت سائر و مستفيض. اين اعظم مواهب را از دست مده و اين الطاف بی‌پايان را قدر بدان تا اين دانه پنهان در هويّت امکان برويد و اين نجم تابان از افق لامکان بتابد آن وقت انوار مشاهده کنی.