۱۱۱ - ای نسيم باغ محبّت اللّه

ای نسيم باغ محبّت اللّه، اگر هزيز عرفان خواهی بوی خوش رحمن بجو و اگر مرور در ديار ياران طلبی لطيف و خفيف شو. در محفل روحانيان چون شمع جمع برافروز و در مجلس ربّانيان چون مشعل عرفان بسوز. اگر زندگانی باقی خواهی نفحه الهی بمشام آر و اگر حيات جاودانی جوئی در ظلّ کلمه الهی درآ. اگر روشنائی ملکوت جوئی رخ بنضره رحمن بيارا و اگر راحت جان و آسايش وجدان طلبی در ظلّ سدره منتهی بياسا. آنچه ملاحظه نمائی هباءً مُنبثّ است و سراب بی‌اصل ظلّ و شبح است و اوهام بی‌ فرع. اگر اساس و اصل جوئی عالم حقيقت است و بدرقه عنايت تا توانی اين مقام طلب و تا قوّت و قدرت داری در پی اين مطلب بکوش.