۱۲۰ - ای ياران روحانی

ای ياران روحانی، انسان بتن ذی روح است و جنبنده و بجان و وجدان تابنده و درخشنده. امّا جهانيان عموم حيوان متحرّکند و ذی روح بی‌فتوح مگر جانی که بجانان رسد و وجدانی که پرتو مهر تابان گيرد انسان زمينی آسمانی شود و شخص ناسوتی لاهوتی گردد شيطانی رحمانی شود ظلمانی نورانی گردد اغيار يار شود بيگانه آشنا گردد و باسرار ملکوت ابهی پی برد و بقوّه عشق جمال ابهی آگاه رمز مصون و سرّ مکنون شود دمی نياسايد و خويش را بآلايش فانی نيالايد و بجز در کوی دوست نياسايد خويشتن را جز بمواهب جمال مبارک نيارايد پس ترقّی حقيقی را آنچه بايد و شايد اينست. اميدوارم که بهائی حقيقی گرديد و بنهايت خلوص در سبيل الهی سلوک نمائيد تا از روش و منش و کوشش شما رايحه طيّبه محبّت جمال ابهی روحی لاحبّائه الفدا استشمام گردد.