۱۲۱ - ای دو بنده آستان الهی

ای دو بنده آستان الهی، الطاف نامتناهی شامل گشت تا حامل امانت عظمای الهی گرديد و آن محبّت دلبر آفاق است. فيضی در عالم وجود اعظم از حبّ نيست اينست آيت کبری اينست امانت عظمی ولی چون شرائط و شواهد آن بسيار عظيم است لهذا جميع کائنات تحمّل آن نداشت و استعداد و قابليّت ظهور آنرا نيافت لهذا از حمل آن عاجز و قاصر بود اين موهبت تخصيص بعالم انسان يافت. اگر چنانکه بايد و شايد شرايط و شواهد در نفسی تحقّق يابد فتبارک اللّه احسن الخالقين ظاهر و آشکار گردد.