۱۸۶ - ای ياران عبدالبهاء

ای ياران عبدالبهاء، بشارت کبری رسيد و خبر پرمسرّتی عبدالبهاء شنيد مژده الفت ياران سبب مسرّت دل و جان گشت و خبر اتّحاد و اتّفاق دوستان پيک فرح بی‌پايان گرديد. عبدالبهاء نهايت روح و ريحان يافت زيرا چون رائحه اغبرار در بين قلوب ابرار استشمام نمايد چنان احزان و اکدار هجوم کند که بتقرير و تحرير بيان نتواند و چون نفحه مشکبار الفت و اتّحاد استشمام کند چنان سرور و حبوری احاطه کند که قلب باهتزاز و جان بپرواز آيد. زيرا تجلّی اشراق بجهت الفت اهل وفاقست تا نفوس آفاق در ظلّ رايت اتّفاق در آيند و چنان نورانيّت وحدت بدرخشد که حکم يک روح و يک جسم يابند و چون دلبر موهبت الفت در انجمن ياران جلوه کند تأييدات الهيّه و توفيقات صمدانيّه از جميع جهات احاطه فرمايد انوار توحيد بتابد و نسيم تجريد بوزد پرتو عنايت بدرخشد و حيات روحانی مبذول گردد هذا هو الفوز العظيم و هذا هو الفيض المبين . ياران عبدالبهاء را بسبب الفت و اتّحاد جديد بسيار راضی نمايند و سبب شوند که لسان تضرّع و زاری بگشايد و از درگاه احديّت طلب تأييد نمايد.