۱۹۸ - ای مخموران بادهٔ محبّت اللّه

ای مخموران بادهٔ محبّت اللّه و ای محروران شهد و شکر معرفت اللّه و ای عاشقان جمال رحمن و ای عاکفان کعبهٔ عرفان، آنچه در هويّت جان و دل از شئون و اسرار حبّ و حقائق شوق و ذوق و تبتّل الی اللّه مستور و مکنون داشته‌ايد جميع در اين ساحت واضح و آشکار است و مشام مشتاقان از آن نسيم روحانی خوشبو و معطّر است. در جميع احوال و احيان دست تضرّع و ابتهال بملکوت ابهی بلند است و قلب در نهايت تبتّل و آرزومند است که خدايا اين بيچارگان را در ظلّ سدره منتهايت مأوی بخش و اين آوارگان باديه حرمان را در جوار فضل و عنايت ملجأ و پناهی ده اين تشنگان مفازهٔ بينوائی را بر شاطی بحر احديّت برسان و اين طالبان ملکوت ابهايت را بسر منزل وحدانيّت واصل کن اين طيور بال و پر شکسته را در حدائق تقديس داخل کن و اين مرغان دم بسته را بالحان جوهر توحيد در جنّت تجريد و فردوس تفريد آواز و ترانه ای بخش اين ذليلان را بعزّت قديمه‌ات دلالت فرما و اين عليلان را بدرياق فاروق اعظمت درمانی عطا کن و اين فقرا را در ظلّ عنايت مسکن ده و اين ضعفا را بشديد القوی تأييد فرما تا اين گمگشتگان صحرای محبّتت در مدينه تقديس وارد شوند و اين بيهوشان باده عشقت در انجمن توحيد چون شمع روشن شوند. ای احبّای رحمن فيوضات ملکوت ابهی چون ابر نيسان نازل و الطاف جمال قدم از جبروت اعلی متواصل فضل بيمنتهی شامل و عنايت جليله حضرت مليک اسماء حاصل. قسم بجوهر وجود و سلطان غيب و شهود که مقامی بجهت ثابتين و متمسّکين بر عهد و ميثاق الهی مقدّر شده است که غبطه اولياء و منتهی آرزوی اصفياست.

عنقريب انوار اين پيمان الهی شرق و غرب را احاطه نمايد و اسرار اين کتاب اقدس رحمانی ملکوت وجود را مزيّن کند از امواج بحر معانيش لئالی حقايق ظاهر گردد و از اشعّه صبح مبانيش کواکب مواهب باهر شود. در حقيقت اين عهد و ميثاق الهی و پيمان و ايمان صمدانی که باثر قلم اعلی است از خصائص اين کور اعظم است و در هيچ دوری از ادوار مقدّسه اين چنين موهبتی از خزائن رحمت الهيّه عنايت نشده بلکه جمال قدم محض فضل عظيم و لطف عميم اين کور اعظم را که مثيل و نظيری نداشته باين فضل اتمّ و لطف و کرم مخصّص فرمود فطوبی للثّابتين و طوبی للمتمسّکين و بشری للرّاسخين من هذا الجود العظيم.