۲۳۹ - ای منادی پيمان

ای منادی پيمان، جهان را غفلت مستولی بود و امکان را ظلمت محيط و متوالی و کيهان را خمودت و برودت مرض ساری تا آنکه بحر رحمانيّت بموج آمد و نسيم عنايت بوزيد صبح هدی بدميد و شمس حقيقت بدرخشيد ولوله در آفاق افتاد و جهان آفرينش بلرزش آمد عالم ابداع بديع شد و جهان ايجاد بهشت برين گشت عالم انسانی در ظلّ علم رحمانی محشور شد بينايان محو مشاهده انوار گشتند و عاشقان منجذب بجمال جانان می پرستان سرمست جام سرشار گشتند و مشتاقان مستغرق بحر لقا و موهبت ديدار. امّا کوران مبتلای بحرمان شدند و کران مستغرق در خواب و نسيان ولی بعضی نفوس در حال طفوليّتند و هنوز مبتلای بمحروميّت بايد اين نفوس را تربيت نمود دلالت کرد و هدايت فرمود تا از حرمان نجات يابند و محرم خلوتگاه حضرت رحمن شوند. ای بنده جمال ابهی اميدوارم که سبب حيات اهل آن جهات شوی و نفخه روحانی بدمی و تأييد از روح القدس يابی دمت نفس حيات گردد و قدمت اثر طريق نجات.