۲۴۷- ای آشفتهٔ جمال ربّ رحمن

ای آشفتهٔ جمال ربّ رحمن، اگر بفضل و عنايت جمال قدم باحبّای خالصش پی بری از وجد و سرور برپری و چون طيور شکور در حدائق حبور بشکرانهٔ ربّ غفور زبان بگشائی و بانواع نغمات بسرائی. يوم يوم قيامست و وقت وقت خدمت بامر عزيز علّام تا چه نفسی بقوّتی ملکوتی و قدرتی جبروتی و تأييدی لاهوتی و نفسی رحمانی و همّتی آسمانی و بشارتی روحانی بر هدايت من علی الارض قيام نمايد. قسم بذات پاک که انوار طلعتش افلاک را روشن نمايد و نفحات روحش در ملأ اعلی منتشر گردد.