۲۸۴- ای ستمديدگان راه يزدان

ای ستمديدگان راه يزدان، عوانان دست تطاول گشودند و ستمکاران قوّت بازو نمودند گمان کنند و رای زنند که اين بلايا توهين احبّاء اللّه و تعذيب امناء اللّه و تضييع امر اللّه است فبئس ما هم يظنّون. قسم بنور نيّر اعظم که اين عذاب شهد عذب است و اين بلا موهبت کبری و اين حنظل عسل مصفّا اين توهين تعظيم است و اين تعذيب تکريم و اين تحقير توقير و اين تضييع تأييد. ايّام بگذرد و عمر گرانمايه منتهی گردد و چون شام اجل در رسد و صبح آخرت بدمد جميع راحتها مشقّت گردد و همه سودها زيان شود مگر بلايای ياران و مصائب مظلومان و صدمات ستمديدگان که در بازار امکان با حضرت جانان سر و سودا داشتند و سود بيکران بردند و ربح عظيم يافتند و عزّت قديم ديدند و ناز و نعيم جستند و با رخی چون مه تابان از افق ملکوت دميدند فَطوبی لَهُمْ وَ حُسْنُ المَآب. قوّت ملکوت ابهی قلب ماهيّت نمايد و تبديل و تجديد حقيقت کند ذلّت ابرار را عزّت پايدار کند و حرقت اخيار را لطافت گلشن اسرار علقم تلخ را شکر شيرين نمايد و شبنم فقر را يم عظيم ظلمت آلام را انوار افق اعلی نمايد و مشقّت محض را راحت ملکوت ابهی. پس شکر جمال قديم را که چنين فوز عظيم ميسّر فرمود و حمد ربّ کريم را که چنين نعيم جليل مقرّر داشت طوبی لکم من هذا الفضل العظيم.