۳۱۷- ای مستهام در جمال رحمن

ای مستهام در جمال رحمن، در اين ساعت که بوی خوش جان از يمن جانان ميرسد و مشام عاشقان معطّر و دماغ مشتاقان معنبر است حرارت محبّت اللّه در قلوب ياران حقيقی و دلهای دوستان معنوی چنان ظاهر و لامعست که جواهر وجود در ميدان فدا بجان و دل ميکوشند و بقربانگاه عشق بکمال اشتياق ميشتابند. زهر شمشير در مذاقشان درياق فاروق اعظمست و سهم جفا چون مرهم وفا و سمّ ردی چون شهد شفا نزدشان مرغوب و گواراست. چنانچه مشاهده فرموديد که آن منجذب ملکوت ابهی و سرمست باده وفا و مشتعل بنار محبّت اللّه حضرت مرتضی کف زنان رقص کنان چون گل شکفته و خندان بميدان فدا شتافت و چنان جانبازی نمود که ندای تحسين از ملکوت ابهی و رفرف اعلی بلند شد . هنيئاً لک ايّها المستشهد فی سبيل اللّه.