۳۲۰ - آن جان پاک بجهان تابناک شتافت و آن ستاره روشن بافق ابدی صعود نمود

آن جان پاک بجهان تابناک شتافت و آن ستاره روشن بافق ابدی صعود نمود آن خون مطهّر در سبيل جليل اکبر ريخته گشت و آن هيکل مکرّم در راه حقّ هدف سهام و سنان مبغضين گرديد طُوبی لَهُ وَ حُسْنُ مَآب. جميع شما از اين آوارگی بايد شادمانی نمائيد زيرا از خانه کهدان بگلشن سروستان درآمديد و سروستان مانند آسمان به اختران محبّت اللّه مزيّن و نجوم ساطعه در آن درخشنده و روشن کهدان کجا کهکشان کجا. باری شکر نمائيد که اسباب چنين فراهم آمد تا در سبيل الهی آواره گرديد و بسبب اين آوارگی آزادگی جان و دل يابيد. اميدوارم که اين غربت سبب هدايت جمّ غفير شود و اين مشقّت منتهی براحت عظيم گردد. نفوسی که در اين جهان فانی ايّام را بشادمانی گذرانند از باغ زندگانی ثمری نگيرند و نتيجه ئی برندارند. امّا اشخاصيکه حبّ مجسّم و عرفان مشخّص و روح مصوّر هستند در دمی آرزوی صد هزار بلايا در سبيل الهی نمايند زحمت را رحمت شمرند نقمت را نعمت دانند عذاب را عذب فرات يابند و درد را درمان شمرند زخم را مرهم گويند و مرض را شفا دانند بقربانگاه عشق شتابند و جان رايگان فدا نمايند . اميدم چنين است که آن ياران بر اين صراط مستقيم مانند.