۱۵ - ای بنده الهی

ای بنده الهی، حقيقت الوهيّت من حيث هی هی مقدّس از جميع اسماء و صفات و تعبيرات است منقطع وجدانی است و مجهول النّعت ادراک انسانی. عرفان در آن مقام فقدان صرف است و ادراک حيرت بحت هر تعريفی ناقص است و هر تعبيری ابتر حتّی غيب الغيوب و مجهول النّعت. و امّا در عالم امکان چون انوار اوصاف و کمالاتش بتابد در مرايای اسماء و صفات جلوه نمايد و جميع اسماء و صفات بالنّسبه بحقيقت ذات متساوی است فَأَيَّما تدعوا فله الاسماء الحسنی خواه ظاهر خواه مظهر و خواه شاهد و خواه مشهود خواه غائب و خواه موجود جميع اين اذکار و اسماء و صفات و شئون در حيّز عالم کون و وجود و او موسوم بکلّ اسماء و مقدّس از کلّ و بالاشارة فافهم المراد.