۳۱ - از عروج نفوس مقدّسه بمعارج الهيّه مرقوم نموده بوديد

از عروج نفوس مقدّسه بمعارج الهيّه مرقوم نموده بوديد در حقّ آنان طلب مغفرت از درگاه احديّت گرديد. و امّا سؤالی که نموده بوديد که با وجود تلاوت مناجات و قرائت دعای شفا، چگونه اين نفوس وفات يافتند؟ بدان که اين ادعيه و مناجات بجهت شفای از اجل معلّق است نه قضای محتوم و مبرم. زيرا اجل بر دو قسم است اجل معلّق و اجل محتوم اجل محتوم را تغيير و تبديلی نه و اگر چنين باشد که از برای هر مريض تلاوت مناجات شود شفا يابد ديگر نفسی ترک قالب عنصری نکند و از اين جهان بجهان ديگر صعود و ترقّی نفرمايد زيرا هر وقت نفسی عليل گردد ترتيل مناجات ميشود و شفا يابد و اين مخالف حکمت بالغه الهيّه است بلکه مقصد از طلب شفا اينست که از اجل معلّق محفوظ ماند و از قضای غير محتوم مصون گردد. مثلاً ملاحظه نمائيد که اين سراج را مقداری معلوم از دهن موجود و چون بسوزد دهن و تمام گردد يقيناً خاموش شود از برای اين تغيير و تبديلی نه. و لکن ادعيه خيريّه و طلب شفا مانند زجاجست که اين سراج را از بادهای مخالف حفظ نمايد تا بقضای معلّق خاموش نگردد.