۵۹ - ای ياران الهی عبدالبهاء

ای ياران الهی عبدالبهاء، حمد کنيد خدا را که موفّق بهدايت کبری گشتيد و بآستان مقدّس ربّ الارباب راه جستيد توجّه بحقّ نموديد و قصد طواف مطاف ملأ اعلی کرديد بعتبه مقدّسه مشرّف شديد و بتربت مبارکه مشام را معطّر نموديد يثرب و بطحا زيارت کرديد و مواقع مقدّسه ای که مهبط وحی ربّ العزّه بود مشاهده نموديد. اين از اعظم مواهب الهيّه بود که بآن مؤيّد و موفّق گشتيد قدر اين فضل را بدانيد و بذيل کبريا تشبّث نموده شب و روز فکر و ذکر را محصور در خدمت ربّ غفور نمائيد. زيرا آنچه می بينيد و می شنويد عاقبتش مانند سراب بيابانست آنچه که باقی و بر قرار آن محبّت پروردگار و خدمت ابرار و حسن سلوک و مهربانی با جميع بندگان الهی خواه آشنا و خواه بيگانه خواه غافل و خواه آگاه زيرا در دور اسم اعظم رحمت عامّست و فضل و موهبت شامل خواصّ و عوامّ. ياران الهی را از قبل عبدالبهاء تحيّت مشتاقانه برسانيد و بذکر بديع و تعاليم الهيّه و وصايای ربّانيّه و نصايح رحمانيّه متذکّر بداريد تا کلّ در اين جنّت ابهی مانند درختان بارور هر دم ثمری ببار آرند و سبب نضارت و لطافت اين گلشن گردند.