۶۶ - ای بندگان الهی

ای بندگان الهی، عصر است و در کنار حديقه انيقه بنگارش اين وثيقه پرداختم و بذکر آن ياران فرح و تسلّی خاطر يافتم و درکمال خضوع و خشوع ببارگاه عزّت الهيّه عجز و زاری نمايم و تضرّع و بيقراری کنم و استدعای عون و عنايت نمايم و حفظ و صيانت خواهم. در شبهای تاريک و تار بآستان پروردگار مناجات کنم که ای پروردگار، ياران بی سر و سامانند و دوستان پريشان آن زلف مشکبار دلها بمحبّتت بسته و جانها از ما سوايت رسته و سينه ها به تير محبّتت خسته ناله و فغان عاشقان است که متواصل بکهکشان است و صريخ و ضجيج مشتاقان است که متصاعد بعنان آسمان است. هر يک با قلبی سوزان و سرشکی روان و ناله و فغان راز عشق تو گويد و اسرار محبّت تو جويد. ای دلبر مهربان دلدادگانرا مرحمتی کن آشفتگانرا موهبتی ده توئی کريم و رحيم و رحمان و توئی عزيز و قدير و منّان.

باری ای ياران ايّام حيات منطوی گردد و کوکب زندگانی در مغرب نيستی متواری شود سرير هر پادشاهی عاقبت مبدّل بحصير شود و عزّت هر بزرگواری منتهی به ذلّت کبری گردد سرهای سروران زير اقدام رود و قصور عالی بزرگان وقتی مبدّل به قبور شود در اينصورت آزادگان را نشايد و بندگان الهی را نبايد که بدنيای فانی ادنی تعلّقی يابند و اسير زنجير آلايش اين خاکدان ترابی گردند بلکه بايد اين قميص رثيث بر اندازند و رداء تقديس پوشند و اين سلاسل و اغلال بگسلند و در ميدان جانفشانی جولان کنند جهان نيستی را هستی بخشند و در عالم فانی حيات باقی يابند در ظلمات امکانی شمع توحيد افروزند و مانند عندليب بر شاخسار تجريد نکته اسرار تفريد گويند و بتمجيد ربّ مجيد زبان بگشايند تا عاقبت محمود گردد و الطاف ربّ ودود احاطه کند و در حيّز شهود موهبت کبری مشهود گردد.