۱۱۹ - ای دو بنده صادق درگاه احديّت

ای دو بنده صادق درگاه احديّت، شمس حقيقت چون از صبح احديّت اشراق بر آفاق نمود بينايان بوجد و طرب آمدند و در ظلّ علم منشور محشور گرديدند و نعره واطربا و فرياد يابشری بر آوردند. الحمد للّه شب فراق منتهی شد و صبح وصال دميد يار پنهان آشکار گشت و دلبر آفاق عرض ديدار نمود يوسف رحمانی شهره بازار شد و جمال رحمان شاهد انجمن آفاق گرديد. امّا نابينايان ممنوع شدند محروم گرديدند مقهور شدند محجوب گرديدند و فرياد اين الشّمس الطّالعة برآوردند.

“ حقّ عيان چون مهر رخشان آمده حيف کاندر شهر کوران آمده“

باری زلزله در ايران افتاد و اين ايّام ولوله در آفاق بلند شد لهذا در بسيط زمين غلغله ظهور نور مبين است و عالم آفرينش در حرکت و جنبش. با وجود اين غافلان ايران تا بحال بيدار نشدند و سر از بالين نادانی برنداشتند. پس همّتی نمائيد تا از بيهوشی بهوش آيند و از ملکوت ابهی آهنگ سروش بشنوند و از خاموشی برهند و به تهليل و تکبير و تقديس و تسبيح حضرت بيچون پردازند. شما شکر کنيد خدا را که چنين گوهر آبداری يافتيد و روی از غير حقّ تافتيد و جمال موعود را شناختيد و عليکما البهاء الابهی.