۱۶۵ - ای کنيز خدا

ای کنيز خدا، شرط کنيزی درگاه احديّت ادراک و تمييز است يعنی بايد مميّز بين نور و ظلمت و هدايت و ضلالت و بلادت و درايت و نقمت و موهبت در جميع مراتب گردد زيرا در جميع مراتب وجود دو جهت موجود يک جهت ايوان موهبت يزدان است و جهت ديگر ايوان ديوان، جنّت و جحيم در جميع مقامات مشهود آنچه از شئون رحمان است فردوس و جنان است و آنچه از نتائج نقصان است حقيقت نيران است. پس در مراتب وجود نظر کن آنچه را از مواهب ربّ ودود مشاهده نمائی بجان و دل بجو و در سبيل طلبش بپو تا مرکز سنوحات رحمانيّه گردی و قطب دائره هدايت ربّانی و البهاء عليک.