۱۸۸ - ميدانيم که در چه زحمتی و چه مشقّت

ميدانيم که در چه زحمتی و چه مشقّت ولی چون در سبيل حضرت رحمانيّت است عين مسرتّست خوش باش جمال ابهی نظر عنايتش شامل است و موهبتش کامل دوستانش را معين و مجير است و يارانش را مهربان و دستگير دريای بلا را بجهت نفس نفيس خويش پر موج نمود و محضر عنايت قطره‌ای از آن بحر را از برای ما مقدّر فرمود و للأرض من کأس الکرام نصيب تا چنين نباشد جهان بهشت برين نگردد عنقريب غمام کثيف از افق عالم متلاشی شود و صبح منير بشعاع ساطع بدرخشد و نفحات اللّه منتشر و کلمة اللّه مشتهر گردد ياران الهی را بجذب و شور آر و سرور و حبور بخش تا ساقی باده الهی نشئه باقی بخشد.