۱۹۶ - اين ايّام ارياح امتحان در نهايت هيجانست

اين ايّام ارياح امتحان در نهايت هيجانست، نفوسی مانند نور مبين از افق يقين طالع و لائح و در نهايت ثبات و استقامت قائم و نفوس ضعيفه متزلزل و مضطرب، از عون و عنايت حيّ قديم چنين اميد است که اين امتحان را روشنی جميع ياران فرمايد و اين بلايا و رزايا را سبب اعلاء کلمة اللّه فرمايد. اين معلوم و واضح است تا فصل زمستان نيايد و طوفان نگردد و غمام احاطه نکند و صوت رعد بلند نشود و شعله برق نيفروزد و برف و باران نبارد و ارياح شديده نوزد و سرما اشتداد نجويد موسم بهار اشجار سبز و خرّم نگردد و اوراد و ازهار نشکفد و کوه و صحرا غبطه زمرّد اخضر نشود گلشن نيارايد وصوت مرغان بلند نشود و ميوه خوشگوار ببار نيارند. اين خنده بهار از گريه دی است و اين نضارت و لطافت دشت و کوهسار از برف و باران و بوران زمستان است. مقصد اينست تا بلايا و صدمات و مشقّات رخ ندهد نفحات قدس ربّ الآيات مشام روحانيان را معطّر ننمايد.