۲۱۵ - ای بنده الهی

ای بنده الهی، حضرت ايّوب در اعظم امتحانات الهی افتاد ولی بصبر و شکيب پرداخت تحمّل جميع مصائب و آلام نمود و دقيقه‌ای در لوازم عبوديّت فتور نخواست به ميمنت اين خصلت و مبارکی اين منقبت بشفای الهی موفّق شد و بوفا تحمّل هر جفا نمود شماتت اعدا را سبب وصول بمقام اعلی ديد و اذيّت نادانان را وسيله موهبت کبری يافت تا آنکه چون شاهد گل در گلشن عنايت چهره بر افروخت و جمعی را بشريعه هدی هدايت فرمود. تو نيز هر محن و آلامی را فراموش نما تا ندای سروش غيب را بگوش هوش استماع نمائی و ابواب موهبت کبری مفتوح يابی در چشمه ايّوب غوطه خوری و وجود را از جميع شوائب عالم امکان طيّب و طاهر فرمائی و با نفسی پاک هر بيماری را شفای عاجل شوی و دوای کافی وافی. اين طبّ روحانی بر قرار و باقی و تأتيرش جاودانی و موهبتش آسمانی است.