۲۳۰ - ای ياران عبدالبهاء

ای ياران عبدالبهاء، کون در ترقّی بی پايان است و عالم امکان مطلع انوار فيض رحمن و کائنات بمنزله کشتزار ربّ الآيات البيّنات. دهقان عنايت در مزرعه موجودات تخم حقيقت افشانده و بفيض ابدی آبياری فرموده و آفتاب جهان معنوی تابيده تا آنکه اسرار مکنونه و موهبت مصونه که در هويّت حقائق اشياست ظاهر و مشهود گردد و اين فيض عظيم در حيّز شهود تحقّق يابد واين مواهب الهيّه جلوه نمايد و آفرينش نتائج بديعه بخشد و شجره امکان ثمره جديده دهد. پس ای ياران الهی شب و روز گريه و زاری کنيد و تضرّع و بيقراری تا آنچه سبب آرايش عالم آفرينش است رخ بگشايد وکمالات الهيّه که حيات ابديّهٔ عالم انسانيّه است چون شمع در زجاجات قلوب بر افروزد و عليکم التّحيّة و الثّناء.