۲۳۴ - ای ناطق بثنای رحمان در محافل پر روح و ريحان

ای ناطق بثنای رحمان در محافل پر روح و ريحان، خوشا بحال تو که چون گل و ريحان از کنار اين جويبار دميدی و چون نسرين و ضيمران در اين گلستان رائحه طيّبه بخشيدی چون بنفشه سرمست و مدهوش و افتاده صهباء محبّت اللّه گشتی و چون نرگس چشم بمشاهده جمال سلطان گل گشودی و چون سرو در سروستان معرفت باليدی و چون فاخته سر و جان باخته بانواع نغمات ناليدی. خوشا بحال تو خوشا بحال تو. از خدا ميطلبم که تأييدی فرمايد که در ميان سران کشور عرفان سرفراز شوی و ما بين سرفرازان ملک ايقان شهريار و تاجدار، تعجّب مکن که بی ملجأ و پناهی از فضل حقّ ملجأ و پناه شود و بی سر و سامانی بعنايت پروردگار بانی دار الامان گردد.