۲۳۹ - ای امة اللّه

ای امة اللّه، قلم چون سمندر در جولان است ولی چه فائده که از کثرت جولان خسته و بی تاب و توان گشته چه که از صبح تا بحال که شام است در منتهای تاخت و تاز بود. گهی در ميدان فروغ جولان نمود گهی در عرصه ادب بتاخت دمی در مضمار اکبر دويد و گهی بطور سيناء شتافت و وقتی در وادی ايمن امين تکاپو کرد و تفرّعات اين ميادين و عرصه ها و تپه ها و درّه ها را قطع کرد وقت غروب بصحرای پر فسحت طلعت رسيد حال ديگر قدم را نيز بعسرت بر ميدارد و اين وادی نيز بايد بحکم محتوم طی گردد. ای قلم بتاز و جان بباز جولانی آسمانی کن و قوّت الطاف جمال ابهی بنما و بنگار، نقشی از صور عاليه ملأ اعلی در عالم ادنی بريز و رسمی از نقوش تقديس ملکوت ابهی در صفحه آفاق تصوير نما شايد هياکل تحديد بفضای توحيد شتابند و اسيران زندان ناسوت بروش و شيم آزادگان ملکوت پی برند و حجاب نفس و هوی بدرند و بانوار هدی بدرخشند و از شهد کمالات الهيّه بچشند و از کأس عطاء بنوشند آيات تقديس شوند و هياکل توحيد، مشارق اشراق گردند و مطالع فيض نيّر آفاق.

ای امة اللّه، ورقات موقنه را ابلاغ نما که وقت تقديس و تنزيه است و هنگام ظهور آيات توحيد شب و روز بذکر حقّ چنان گرم گردند که حرارت آتش محبّت اللّه بکلّ آفاق تأثير نمايد و تاب و تبش بارض اقدس رسد و ليس ذلک علی اللّه بعزيز و البهاء عليک و علی کلّ امة آمنت باللّه.