ای نفس زکيّه، صلای عبوديّت است که چون نقره ناقور بلند است و ندای بندگی است که آوازه شرق و غرب است. اگر سلطنت ملکوتی خواهی عبوديّت درگاه جمال ابهی جو و اگر عزّت جبروتی جوئی بندگی درگاه خواه. اين است شهرياری جهان الهی اين است خسروی اقليم رحمانی و البهاء عليک.