۲۷۴ - ای دوستان حقيقی من

ای دوستان حقيقی من، رأفت و مهربانی اين زندانی را ملاحظه نمائيد که شب و روز بياد احبّا مشغول و بذکرشان مألوف هيچ صبحی جز بمحبّت دوستان مسرّت نيابد و هيچ شامی بغير از بياد ياران راحت نجويد و شب و روز سر بآستان نهد و طلب تأييد ياران کند شايد تنی چند در انجمن عالم مبعوث شوند که مانند شمع نور بجمع بخشند و بسان گل و رياحين در اين بهشت برين رائحه طيّبه منتشر کنند تا بندگان صادق حقّ گردند و ياران موافق اين عبد. زيرا اين خاکدان فانی از روش و سلوک غافلان بنادانی چنان ظلمانی گشته که حقائق و صور اشياء بکلّی در پرده تاريک مانده. پس نور هدايت کبری اگر تأييد نمايد آنچه که در پرده خفايای اين جهان است بقوّت عنايت شمس حقيقت نمايان گردد و بنور هدايت کبری ظلمت زائل شود و اسرار کشف و عيان گردد. در اينصورت ياران الهی بايد که کاشف حقائق و معانی شوند.

حضرت مسيح خطاب به احبّا ميفرمايد که شما ملح ارضيد و چون ملح فاسد گردد، ديگر به چه چيز نمکين شود؟ مقصود اينست که ميزان روش و سلوک و حرکت ياران است اگر چنانکه بايد و شايد موفّق گردند شبهه ای نيست که اين زندان تاريک ايوان روشن گردد و اين حفره پرغم حديقه نوراء شود. از خدا خواهم که باين موهبت موفّق و مؤيّد گرديد و عليکم التّحيّة و الثّناء.